Ήταν, που λέτε, τέλη του ’11 και αρχές του ’12 όταν είχε ξεσπάσει εκείνο το σκάνδαλο που απειλούσε με «αργία» τον τότε Περιφερειάρχη Κ. Μακεδονίας, Παναγιώτη Ψωμιάδη. Όσο εκκρεμούσε η υπόθεση πολλοί ήταν εκείνοι που «καλόβλεπαν» τη θέση του Περιφερειάρχη. Ένας από αυτούς ήταν και ο Απόστολος Τζιτζικώστας, ο οποίος αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είχε εκλεγεί με σταυροδοσία αλλά με τον απευθείας (δι)ορισμό του στη θέση του Αντιπεριφερειάρχη. Η θέση, όμως, αυτή του δημιουργούσε αργότερα ένα αναπάντεχο κώλυμα.

Ο νόμος Ραγκούση (ή αλλιώς «Καλλικράτης» ή αλλιώς Ν. 3852/2010)είναι ένα κείμενο που άλλαξε τα πάντα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στις διατάξεις του, λοιπόν, για το ενδεχόμενο αντικατάστασης ενός περιφερειάρχη λόγω θέσης σε αργία, ο νόμος απέκλειε τον αντιπεριφερειάρχη από το να διεκδικήσει τη θέση του. Και καλά έκανε ο νόμος, αν με ρωτάτε, γιατί δεν γίνεται κάποιος ο οποίος δεν έχει διεκδικήσει την ψήφο του λαού με τη διαδικασία του «σταυρού» στις εκλογές, να διορίζεται τη μια μέρα απευθείας αιρετός και να «ξυπνάει» την επόμενη περιφερειάρχης.  Για να τα πούμε, όμως, και πιο συγκεκριμένα,  η διάταξη του άρθρου 162 παρ. 1 του νόμου 3852/2010 έλεγε: «…μέσα σε προθεσμία δεκαπέντε (15) ημερών αφότου κενώθηκε η θέση, οι σύμβουλοι του επιτυχόντος συνδυασμού συνέρχονται σε ειδική συνεδρίαση, … και εκλέγουν, με μυστική ψηφοφορία και με την απόλυτη πλειοψηφία του συνολικού αριθμού των συμβούλων του συνδυασμού, έναν από αυτούς, ως περιφερειάρχη».
Με το εν λόγω νομοθετικό καθεστώς, λοιπόν, ο Απόστολος Τζιτζικώστας δε θα μπορούσε να διεκδικήσει τη θέση του Περιφερειάρχη καθώς δεν ήταν «σύμβουλος» του επιτυχόντος συνδυασμού και, συνεπώς, δεν μπορούσε να μετέχει  στην ψηφοφορία για την ανάδειξη του αντικαταστάτη. Στη συνέχεια, όμως, έγινε αυτό που φαντάζεσαι, αγαπητέ αναγνώστη, όσο διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Άλλαξε ο νόμος!

Αφού, λοιπόν, δεν πήγε ο Μωάμεθ στο βουνό πήγε το βουνό στο Μωάμεθ αφού σε έναν νόμο 38 σελίδων και 47 άρθρων που ψηφίστηκε 11 Απριλίου του ’12(επί κυβερνήσεως Σαμαρά δηλαδή και μόλις ένα μήνα πριν την οριστική αργία του Παναγιώτη Ψωμιάδη) «χώθηκε» εκεί ανάμεσα στο συρφετό των παραγράφων και μια μικρή διαταξούλα που έλεγε:
Η παρ. 1 του άρθρου 162 του ν. 3852/2010 αντικαθίσταται ως εξής: «… μέσα σε προθεσμία δεκαπέντε (15) ημερών αφότου κενώθηκε η θέση, οι σύμβουλοι του επιτυχόντος συνδυασμού και οι άμεσα εκλεγμένοι αντιπεριφερειάρχες αποτελούντες για το σκοπό αυτόν ειδικό εκλεκτορικό σώμα συνέρχονται σε ειδική συνεδρίαση, …και εκλέγουν, με μυστική ψηφοφορία και με την απόλυτη πλειοψηφία του συνολικού αριθμού των μελών του εκλεκτορικού σώματος, έναν από αυτούς, ως περιφερειάρχη».

Απλά, εύκολα και ελληνικά. Δεν ανήκω στη Νέα Δημοκρατία αλλά η εκλογή του Προέδρου της αισθάνομαι ότι με αφορά άμεσα. Πείτε, λοιπόν, ό,τι θέλετε για να υπερασπιστείτε την υποψηφιότητα του Απόστολου Τζιτζικώστα. Δεν μπορώ όμως να σας ακούω να λέτε για το «νέο» που έρχεται κόντρα στο παλιό. Ούτε ο Τζιτζικώστας είναι το «νέο», ούτε ο Τσίπρας. Η Ελλάδα έχει μακρύ παρελθόν στο βιασμό λέξεων. Άντε να βγει τώρα κάποιος και να μιλήσει για «Αλλαγή» για «Ελπίδα» για «Αγώνα». Δεν γίνεται. Δεν μπορεί. Οι λέξεις αυτές «ευνουχίστηκαν» νοηματικά από την πολύ την χρήση. Ας προσέξουμε να μην ευνουχήσουμε και το «Νέο». 

Για την επίμαχη διάταξη όπως ίσχυε πριν την τροποποίηση δείτε εδώ στη σελίδα 70(1854) (http://www.hc-crete.gr/Media/Default/law/62193-1.PDF) 

Για την τροποποίηση δείτε εδώ στη σελίδα 5 (2275) (http://www.scribd.com/doc/89121331/%CE%9D-4071-%CE%A6%CE%95%CE%9A-%CE%91-85-11-4-2012#scribd )