Κυριακή 26 Ιουνίου 2016
Η παραμονή στην Ευρώπη ( Bremain ) συνδέθηκε με περισσότερους φόρους, ενώ η ανεξαρτητοποίηση με μια εθνική υπερηφάνεια. Και αναρωτιέμαι σε ένα τέτοιο ερώτημα ποιος θα απαντούσε ότι θέλει να πληρώνει εσαεί φόρους; Όπως έγινε φανερό το 51,9% δεν επιθυμεί την παραμονή στην Ευρώπη και το 48,1% παρά την κινδυνολογία που υπέστη αποφάσισε νηφάλια την παραμονή.
Το δημοψήφισμα της Πέμπτης σε συνδυασμό με τον δικό μας τραγέλαφο μου έδωσε την αφορμή να γράψω για ποιο λόγο δεν συμφωνώ με τα δημοψηφίσματα γενικώς.
Τα ερωτήματα που ετέθησαν και στις δυο περιπτώσεις ήταν σύνθετα, που σημαίνει ότι απαιτούν ειδικές γνώσεις και σίγουρα μόρφωση. Στο βρετανικό δημοψήφισμα, όπως δείχνουν τα ποσοστά οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας ως επί το πλείστον ψήφισαν την ανεξαρτησία και οι νέοι τάχθηκαν υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε. Προφανώς το κριτήριο των πρεσβύτερων ήταν μια πουτίνγκα που έφαγαν το προηγούμενο βράδυ, το ξεχασμένο στη βιβλιοθήκη chevalier ring που είδαν τυχαία και μία φωτογραφία με την Ελισάβετ στα νιάτα της ,η οποία ξύπνησε ξανά την εθνική τους υπερηφάνεια.
Οι νέοι, αν και πιο νηφάλιοι και λογικοί στην επιλογή τους ούτε αυτοί θεωρούνται αρμόδιοι να αποφασίζουν για τόσο εξειδικευμένα ζητήματα. Οι αποφάσεις για τέτοιου είδους ζητήματα, όπως η παραμονή στην Ε.Ε., θα πρέπει να λαμβάνονται από ένα ειδικό εκλεκτορικό σώμα, το οποίο θα απαρτίζεται από οικονομολόγους , οικονομικούς αναλυτές, νομικούς, βιομηχάνους, ειδικούς στο marketing και στα τουριστικά επαγγέλματα, διπλωμάτες και τέλος πολίτες. Είναι αδιανόητο κατ’ εμέ ο καθένας να πηγαίνει, χωρίς γνώση, παιδεία και λογική και να ψηφίζει για τόσο σημαντικά θέματα που μπορούν να αλλάξουν ριζικά τη ζωή ενός έθνους.
Με το δημοψήφισμα ο λαός διχάζεται αναπόδραστα! Γιατί οι επιλογές είναι τόσο απόλυτες (ΝΑΙ ή ΟΧΙ ) και δεν αναζητείται μια μέση οδός που θα ικανοποιεί προφανώς περισσότερους, δεν θα σπείρει αυτήν τη διχόνοια και θα διασφαλίζει την αρραγή και ακερμάτιστη εθνική ενότητα;
Ο μανιχαϊσμός καταδυναστεύει τον τρόπο σκέψης μας!
Χρήστος Ωραιόπουλος
