Με αφορμή την επιλογή μου στη συντακτική ομάδα, στο πρώτο μου αυτό άρθρo θα ήθελα αρχικά να ευχαριστήσω την ομάδα για το βήμα, που μου δίνει και να τονίσω τη σημασία της δράσης νέων ανθρώπων στα πολιτικά δρώμενα, ειδικά στους σημερινούς καιρούς. Να συμπληρώσω, επίσης, πως είμαι μαθητής  Γ’ Λυκείου και ως εκ τούτου δεν θα γράφω τακτικά μέχρι το πέρας των Πανελληνίων  εξετάσεων.

Αν κοιτάξει κανείς στο καλειδοσκόπιο της ιστορίας, θα δει πως η αρχαία Αθήνα είναι το λίκνο της δημοκρατίας . Εντούτοις, η σημερινή Αθήνα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χρησιμοποίησε τεχνηέντως τη δημοκρατία για να ανεβεί με την υποσχεσιολογία και τα ψέματα στην εξουσία και να εξυπηρετήσει τους υποβολιμαίους σκοπούς της.  Φυσικά ο Αλέξης και οι λοιποί ( στην αρχή αιθεροβάμονες επαναστάτες, στη συνέχεια μνημονιακοί) εκμεταλλεύτηκαν την οικονομική κρίση και τα συμπαρομαρτούντα της, όπως η ανεργία, η απίσχνανση μισθών και τα σκληρά μέτρα, για να υφαρπάξουν τη ψήφο του ταλαιπωρημένου ελληνικού λαού. Όμως απεδείχθησαν απατεώνες ολκής…

Επιδείνωσαν την κατάσταση, ξεπούλησαν σε τιμές ευκαιρίας τον τόπο, αμαύρωσαν την εθνική υπερηφάνεια με την πολιτική τους αβελτηρία και συνεχίζουν ακάθεκτοι. Το μόνο που επιδιώκουν είναι η οικοδόμηση του κομματικού κράτους, επειδή ακριβώς είναι μια κυβέρνηση του φθόνου. Επί πολλές δεκαετίες επιδίδονταν  σε καταλήψεις, πορείες και επεισόδια. Ξαφνικά  ανέλαβαν τους οίακες του καραβιού, που λέγεται Ελλάδα και το οδηγούν με ταχύτητα στα βράχια.

Φυσικά, εμείς δεν μπορούμε να παρακολουθούμε άπραγοι σαν το ακίνητο βέλος  του Ζήνωνα, του Ελεάτη φιλοσόφου, τις εξελίξεις και να βλέπουμε τη χώρα να βαδίζει σε επικίνδυνες ατραπούς.  Προσωπικά, δυσαρεστούμαι ιδιαίτερα  από την υπάρχουσα κατάσταση και την απελπισία, στην οποία βρίσκεται το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων.

Η συντακτική ομάδα ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΟΣ αποτελείται από νέα άτομα με φιλελεύθερες ιδέες, που επιδιώκουν και ζητούν την αλλαγή. Είναι ανάγκη να ελπίζουμε και να προσπαθούμε για αλλαγές, που θα φέρουν πίσω την αξιοπρέπεια στην  ελληνική κοινωνία. Γιατί, ποιος μπορεί να αγαπά τον τόπο του και να μένει άφωνος, άρα να γίνεται συνεργός, στην καταβαράθρωση του;