- Back to Home »
- Απόψεις »
- Ο Ρομπέν των Τρελών
Posted by : Unknown
Πέμπτη 28 Απριλίου 2016
«Θα τα πάρουμε από αυτούς που φοράνε μαντηλάκι και γραβάτα» είπε ο Υπουργός Εργασίας Κατρούγκαλος πιστεύοντας ότι πρωταγωνιστεί σε χολιγουντιανό ριμπούτ του Ρομπέν των Δασών. Φυσικά, προσπάθησε να το «χρυσώσει» προσθέτοντας ένα «σαν εμένα» στο τέλος δίνοντας κι ένα στίγμα «επιστροφής του ασώτου υιού», του γραβατωμένου εργατοπαιδιού που σαν τον μεταμφιεσμένο λύκο μες στα πρόβατα πολεμά το σύστημα μέσα απ’ το σύστημα.
Το λάθος στην συλλογιστική του Κατρούγκαλου είναι διττό: αφενός διαχειριστικό, αφετέρου αξιακό.
Διαχειριστικά, καταρχάς, λίγα αξίζει να επαναναφερθούν σχετικά με το πλήγμα που προκαλεί στην ελληνική οικονομία η υπερφορολόγηση. Ακόμη και όσο αν το στόχαστρο της εφορίας επικεντρώνεται προς τα «πάνω», τόσο η φορολογητέα βάση κι άρα τα κρατικά έσοδα θα πηγαίνουν προς τα κάτω. Ο επιχειρηματίας μεγιστάνας σίγουρα δεν γνωρίζει σύνορα ούτε κατά κανόνα εθνικό συμφέρον, τον ενδιαφέρει να πολλαπλασιάσει τον πλούτο του, όπου κι αν αυτό τον εξαναγκάζει σε μετακίνηση και εγκατάσταση. Ως έμπειρος εκτιμητής κόστους-οφέλους προτιμά τις δαπάνες μεταφοράς σε άλλο κρατικό περιβάλλον, φορολογικά πιο εύγονο από την επένδυση προσαρμογής στα ελληνικά φορολογικά δεδομένα, που όχι μόνο ληστρικά είναι, αλλά και διαρκώς μεταβαλλόμενα. Από την άλλη, η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών μόνο αύξηση των ανασφάλιστων μπορεί να προκαλέσει, καθώς το δύσκαμπτο εργασιακό περιβάλλον θα οδηγήσει εργοδότη κι εργαζόμενο σε αγοροπωλησία «μαύρων» εργατικών χεριών.
Αξιακά, το συλλογιστικό σφάλμα ξεδιπλώνεται ήδη επί της αρχής, στην ιδεολογική βάση της σκέψης αυτής: την πολιτική της αναδιανομής. Η ηθικοπολιτική της θεμελίωση εδράζεται σε ένα μακροχρόνιο προλεταριακό μίσος για τον πλούτο που λόγω ιστορικής αδράνειας και επαρκούς αριστερής προπαγάνδας βαλσαμώθηκε στον χρόνο ως σύμπλεγμα. Ηθικοποιείται ο φθόνος και νομιμοποιείται η ληστεία, αυτή τη φορά από το κράτος εναντίον των πολιτών και δη μιας συγκεκριμένης ομάδας αυτών.
Η κυβέρνηση θεσμικής ληστείας συνεχίζει την μαρξιστοποίηση με παλμό ρυθμικό και αυξανόμενο που θυμίζει σοβιετικό στρατιωτικό βάδην. Κι όσο συναινούμε σε αυτό, τόσο η ελευθερία συναίνεσής μας, ως ανεξάρτητων ατόμων, έναντι του κράτους θα μειώνεται.
Σταύρος Μπακόλας