Στόχος ενός κράτους είναι να μην δημιουργούνται στο εσωτερικό του ανισότητες, ούτως ώστε να αποφευχθούν οι διαμαρτυρίες και όλοι οι πολίτες να είναι ικανοποιημένοι. Άρα, στόχος μίας κυβέρνησης είναι να υπάρχει ανάπτυξη και η χώρα να εξελίσσεται, χωρίς όμως να υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ των ανθρώπων.

Όλα τα παραπάνω όμως, κυριαρχούν σε μία λογική καθαρά ουτοπική, καθώς είναι πολύ δύσκολα έως και ακατόρθωτα για να υλοποιηθούν. Πάντα θα υπάρχει μία μερίδα των πολιτών, που θα είναι απογοητευμένοι και θα διαμαρτύρονται. Ειδικά στην Ελλάδα. Μπορεί η χώρα μας να έχει την πιο λαμπρή ιστορία, να είμαστε ένας λαός ζεστός και φιλόξενος σε σύγκριση με τους υπόλοιπους, μπορεί να έχουμε την αγωνιστικότητα και τη φλόγα μέσα μας, αλλά έχουμε και πολλά μειονεκτήματα. Συνήθως, όπου υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα, υπάρχουν και αρκετά μειονεκτήματα.

Άρα, ο ιδανικός στόχος που μπορεί να θέσει μία κυβέρνηση είναι η καταπολέμηση της φτώχειας. Να προσπαθήσει να μην δημιουργηθούν τρεις τάξεις. Μέσα από όλη αυτή την εισήγηση, καταλήγω στο σήμερα. Η αριστερή κοινωνική κυβέρνηση μας, τι έχει καταφέρει από όλα αυτά; Έχει δημιουργήσει θέσεις εργασίας, προκειμένου να καταπολεμηθεί η φτώχεια; Αντίθετα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ύφεση. Ο κρατισμός που διακατέχει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ξεπεράσει κάθε όριο και απέχει χιλιόμετρα από τη λέξη ΑΝΑΠΤΥΞΗ.

Η υπερφορολόγηση δεν αποτελεί τη λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας. Όσον αφορά, την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά; Αποδεικνύουν την επιθυμία τους να καταστρέψουν τη χώρα, όσο πιο σύντομα γίνεται. Παρόλα αυτά, μέσα στην ατυχία μας, σταθήκαμε τυχεροί, για το εμπάργκο της Ρωσίας στην Τουρκία και ελπίζουμε στην αύξηση του τουρισμού.

Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει μπερδευτεί σε ορισμένους ορισμούς, όπως είναι οι επενδύσεις και οι ιδιωτικοποιήσεις. Μέσα σε αυτούς τους δύο ορισμούς υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά από το ξεπούλημα που διέπραξαν οι ίδιοι. Ξεπούλησαν το δημόσιο πλούτο σε μία «εταιρεία», η οποία θα ελέγχεται από την Κομισιόν. Οι άνθρωποι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ θα χαρακτηριστούν σκληρά για την κίνηση αυτή, καθώς το συγκεκριμένο είχε ζητηθεί από τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Λουκά Παπαδήμο και τον Αντώνη Σαμαρά, που παρότι τις δυσκολίες αρνήθηκαν να το διαθέσουν υπό τον έλεγχο των Ευρωπαίων εταίρων.

Τέλος, όσον αφορά τις επενδύσεις. Ο ιδιώτης που επιθυμεί να επενδύσει, έχει ως στόχο το κέρδος (κερδοφορία) και να αποκομίσει με το παραπάνω το αρχικό ποσό που θα έχει καταβάλει. Με τόσο μεγάλη φορολόγηση και μία κυβέρνηση που δεν πιστεύει στην κερδοφορία και τον ιδιωτικό τομέα, τι κίνητρα δίνονται στον υποψήφιο επενδυτή; Το «κοινωνικό» κράτος που επιδιώκει να χτίσει η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κακό «αρχέτυπο» του σκοταδισμού και οδηγεί τη χώρα στο γκρεμό.

Κωνσταντίνος Παντελάτος
Δημοσιογράφος