Επειδή πράγματι το κυπριακό βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, θα έπρεπε σύμπας ο ελληνισμός να κινητοποιηθεί, επειδή το θέμα δεν αφορά μόνον τους Κυπρίους, αλλά και την ίδια την Ελλάδα. Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει -ή δεν θέλουν να καταλάβουν- ότι μόλις πέσει η Κύπρος καθ’ ολοκληρίαν σε βρετανικά χέρια, όπως δείχνουν τα πράγματα, τα τουρκικά στρατεύματα μεταφέρονται στο Αιγαίο και την Θράκη.

Εξακολουθώ να είμαι ανήσυχος με τα όσα μέλλει να συμβούν στην Κύπρο, μετά τον ενθουσιασμό που επέδειξαν Βρετανοί, Αμερικανοί, αλλά κυρίως Τούρκοι, με την αποδοχή εκ μέρους μας του κοινού ανακοινωθέντος, που αποτελεί την βάση για τις τελικές αποφάσεις.

Αν μέσα στην καταχνιά, υπάρχει κάποια φωτεινή αχτίδα, είναι η επιφυλακτικότητα που επέδειξε ο αρχιεπίσκοπος της Κύπρου Χρυσόστομος. Ο οποίος, καίτοι λαλίστατος, άφησε να περάσουν αρκετές μέρες για να εκδηλωθεί, αιτιολογώντας την αργοπορία στις διαβουλεύσεις που είχε με συνταγματολόγους και διεθνολόγους. Δεν είναι κατ’ αρχήν αρνητικός στην έναρξη συνομιλιών -αυτό αποτελεί διαφοροποίηση από παλαιότερες θέσεις του-, αλλά τόνισε ταυτοχρόνως:

«Αν, παρ’ ελπίδα, δεν επιτύχουμε μία λειτουργική και βιώσιμη λύση, η οποία να διασφαλίζει ένα ελπιδοφόρο και δημιουργικό μέλλον και για τις δύο κοινότητες, τότε είναι καλύτερα οι συνομιλίες να διακοπούν έγκαιρα».

Επειδή θα συμβούν πολλά προσεχώς, θέλω να θυμίσω στον κ. Χρύσανθο Λαζαρίδη, τι έγραφε για το Σχέδιο Ανάν. Επειδή υπάρχει φόβος να επαναληφθεί κάτι παρόμοιο, τώρα που ο κ. Λαζαρίδης βρίσκεται κοντά στον κ. Σαμαρά, να μη τα ξεχάσει. Το μέλλον της Κύπρου και της Ελλάδας παίζεται. Και, καμιά πίεση εξωθεσμικών κέντρων, δεν πρέπει να καλύψει την υποχρέωση υπηρέτησης των εθνικών δικαίων.

Εν περιλήψει, ο κ. Λαζαρίδης. Είχε γράψει πως:

Πρώτον: το Σχέδιο Ανάν είναι μη λειτουργικό, γι’ αυτό δεν μπορούμε να το αποδεχθούμε.

Δεύτερον: Μη λειτουργικά σχέδια δεν αποτελούν «λύσεις» σε μακροχρόνια ζητήματα, αλλά τις «θρυαλλίδες» των επομένων τοπικών ή περιφερειακών κρίσεων.

Τρίτον: το Σχέδιο Ανάν, επί πλέον, είναι μη δημοκρατικό. Σύγχρονη δημοκρατία είναι το καθεστώς όπου κυβερνά η πλειονότητα και προστατεύονται τα δικαιώματα των μειονοτήτων.

Τέταρτον: το Σχέδιο Ανάν κάνει κάτι παραπάνω: Θεσπίζει μηχανισμό για να λυθεί το πρόβλημα ακυβερνησίας που το ίδιο δημιουργεί. Θεσμοθετεί το «ανώτατο» δικαστήριο, με τρεις Ελληνοκυπρίους, τρεις «Τουρκοκυπρίους» και τρεις ξένους «δικαστές», οι οποίοι δεν θα δικάζουν απλώς, αλλά θα αποφασίζουν για κάθε ζήτημα στο οποίο δεν μπορεί να ληφθεί απόφαση.

Πέμπτον: Αυτό το προτεκτοράτο, με ολοφάνερο έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης, μπαίνει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πράγμα που σημαίνει ότι η δύναμη που ελέγχει τους τρεις ξένους «δικαστές» θα καθορίζει και την πολιτική της Κύπρου στην Ένωση, άρα θα μπορεί να μπλοκάρει και τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Αν η δύναμη που διορίζει και ελέγχει τους τρεις ξένους δικαστές είναι οι ΗΠΑ, η Ουάσιγκτων αποκτά πλέον -μέσω Κύπρου- αυξημένα δικαιώματα μέσα στην Ένωση, ακόμα και δικαίωμα βέτο.

Έκτον: Συνολικά, το Σχέδιο Ανάν, δεν μπορούμε να το δεχθούμε, όπως προτάθηκε, ούτε ως Έλληνες, ούτε ως Ευρωπαίοι, ούτε ως πολίτες του κόσμου, ούτε ως δημοκράτες.

Έβδομον: το Σχέδιο Ανάν, αποκλείει, κάθε ουσιαστική διαπραγμάτευση. Προβλέπει ότι, αν υπογραφεί «προσύμφωνο», οι δύο πλευρές αναλαμβάνουν την υποχρέωση να αποδεχθούν τελικώς. τις λύσεις που θα δώσει ο ίδιος ο κ. Ανάν (σε όσα ζητήματα δεν καταφέρουν να συμφωνήσουν μεταξύ τους).

Όγδοο: το Σχέδιο Ανάν, δεν μπορούμε να το αποδεχθούμε ούτε καθ' αυτό, ούτε ως προτεινόμενη διαδικασία υποχρεωτικής διαιτησίας.

Ένατο: Πρέπει να ενισχύσουμε τη διαπραγματευτική θέση μας ως Ελληνισμός συνολικά. Να καταδείξουμε ότι η ελληνική κοινή Γνώμη, αλλά και η κοινή Γνώμη των Ελληνοκυπρίων δεν αποδέχεται το Σχέδιο Ανάν. Να ενισχύσουμε τις προσπάθειες για ανατροπή της εκβιαστικής διαδικασίας που προτείνει ο κ. Ανάν.

Δέκατο: Αυτή η «νεοταξίτικη» διπλωματία -η επιβολή εκβιαστικών «λύσεων» σε μακροχρόνια προβλήματα, χωρίς να αποκαθίσταται το δίκαιο- έχει ήδη αποτύχει και στην περίπτωση του Παλαιστινιακού (κατέρρευσε ήδη η Συμφωνία του Όσλο) και στην περίπτωση του Βορειοϊρλανδικού (κατέρρευσε και η Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής). Θα προσφέρουμε μεγάλες υπηρεσίες στην παγκόσμια κοινωνία (αλλά και στα συμφέροντά μας), αν εξασφαλίσουμε την αποτυχία αυτής της ανορθόδοξης, «νεοταξικής διπλωματίας». Και θα αποθαρρύνουμε κάθε νέα απόπειρα να επαναληφθεί στο μέλλον, σε βάρος άλλων λαών.

Ελπίζω να τα θυμάται αυτά ο κ. Λαζαρίδης. Αν όχι, θα του τα ξαναθυμίσω, και κατ’ ιδίαν.

Πηγή: voria.gr, άρθρο του ''Ο Μακεδών''