Η θέση κάθε υπεύθυνης Ελληνικής φωνής, πολίτη η θεσμικού παράγοντα, είναι στο πλευρό της Ρωσίας, για πολλούς λόγους. Πρώτον γιατί αυτό που διεκδικεί - και θα πάρει- ο πρόεδρος Πούτιν του ανήκει ιστορικά και η δική μας διπλωματία κινείται εν πολλοίς με βάση το δίκαιο της ιστορίας.

Δεύτερον διότι είναι ηλίθιοι όσοι λένε πως η κυβέρνηση των Ναζί, που πραξικοπηματικά επιβλήθηκε στο Κίεβο,  αποτελεί "πλαίσιο σταθερότητας" με το οποίο μπορεί κανείς να συνομιλήσει και τρίτον διότι, η Ευρωπαϊκή Ένωση απέδειξε για μιαν ακόμη φορά την ανυπαρξία της, σε μια μεγάλη κρίση...

Αυτήν τη στιγμή τα πράγματα βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. Και τούτο διότι μαζί με τα πραγματικά περιστατικά αποκαλύπτεται η απόλυτη γύμνια της Δύσης απέναντι στα προβλήματα που ανακύπτουν. Κι όχι μόνον αυτό αλλά και η απόλυτη εξάρτηση των υποτιθέμενων δυτικών μεγαθηρίων από τη Ρωσία. Διότι, όλοι αυτοί που τάχα «απειλούν» τη Μόσχα με οικονομικές κυρώσεις – με … ψιθύρους πάντως μέχρι στιγμής - , θα … πεθάνουν από το κρύο τον επόμενο χειμώνα αν ο Πούτιν,  τους κλείσει τη στρόφιγγα του φυσικού αερίου… Είναι εξάλλου αστείο, η φτωχοποιημένη Ε. Ε. με μιαν απαξιωμένη φυσική και θεσμική ηγεσία και μιαν ακόμη πιο άνευρη προεδρία να αναλίσκεται σε λεωνταρισμούς απέναντι στη Μόσχα, σήμερα που (ξανά) γίνεται αυτοκρατορία.

Δείτε και τούτο: Η … άλλοτε λαλίστατη κ. Μέρκελ, έχει λουφάξει σε απόλυτο βαθμό διότι, σε αυτήν την περίπτωση, ο «ψευτοτσαμπουκάς» της δεν βρίσκει ευεπίφορο έδαφος για να απλωθεί. Να λοιπόν που το φάντασμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – διότι αυτό ζούμε σήμερα – παίρνει σάρκα και οστά μόνον όταν πρόκειται να επιτεθεί ως εμπροσθοφυλακή των τοκογλύφων σε χώρες που τα «λογιστικά μεγέθη» περιγράφουν ως χρεωμένες…

Έχουμε μπει πια στον αστερισμό της παγκόσμιας ισορροπίας ( πότε λογικής και πότε τρόμου). Μιας ισορροπίας, στην οποία υπάρχουν δυο υπερδυνάμεις -  οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Δεν είναι νέος ψυχρός πόλεμος. Αλλά μια ακόμη ήττα των αλαζονικών «δυνάμεων του σωλήνα», όπως οι Γερμανοί…

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου